|
 Кога ми текна да пишувам на оваа тема, надвор беше убаво времето, со темно сиви облаци, натежнати над земјата, кои ветуваа дожд. "Супер!", си реков, ќе заврне и ќе имам муза. Е арно ама како дождот да ми се налути па не сакаше да се дружиме додека имав намера да го пишувам текстот. "Добро", си реков, ја напишав дефиницијата за дожд, што ја најдов на слободната интернет енциклопедија Википедија - дождот е форма на врнеж што се формира кога одделни капки вода паѓаат на земјината површина од облаците. Научното објаснение за тоа како се формира и паѓа дождот се вика Бертеронов процес - никаква посебна философија според напишаново. Сакам дожд... Многумина се чудат кога го велам ова (и секогаш ми викаат да си се преселам во Лондон, за што искрено и си кројам планови), но има нешто во него што ме прави среќна. Го сакам во секое годишно време: на лето кога знае да дојде од "никаде" и да разлади, во есен кога си игра со лисјата од дрвјата и ја мие целата природа давајќи божествени бои, во зима кога знае да го "скрши филмот" кога ќе створи шамак (каша) од снегот, и во пролет кога ја буди природата и кога кај нас има најубави виножита на целиот свет (убедена сум во ова). Уште како малечка се радував на секое вирче што ќе се створеше од врнежите и верував во "паролата" - "не сум од шеќер, па да се стопам" (и да носев чадор не го отварав), па затоа радосно си скокав во нив (играта се викаше "жапчиња", победник беше тој што ќе "крене" највисоко вода, и нормално ќе се напвари "ќул воден"). Опсесијата со дождови од малечка, значеше и проучување на празноверните најави од бабите и дедовците за доаѓањето на дождот. На пример, од каде бре ако мачка се мие на југ, ќе врне? Или пак ако касаат мувите - ќе врне, ако врапчињата се перпелкаат во прашина, пак ќе врне, па вечната реума како најава за дожд... По одговорите на овие прашања с¢ уште трагам. Понекогаш си мислев дека нашиве "стари" се на похалуциногени дроги отколку Чироке индијанците со нивните дождовни ритуали (ви текнува, кога играат околу оган и мумлаат за да го повикаат дождот). Индијанската легендата вели дека повиканиот дожд ги содржи духовите на починатите главатари кои се будат од битката која ја воделе во облаците со лошите духови. Исто така се верувало дека дождовните танцови ритуали се инспирација за несекојдневни (читај сексуални) чинови на духовно обожавање на предците (!). Е ама не се само Индијанците опседнати со дожд. Сте чуле ли за Додола? Е тоа ви е нашиот, словенскиот ритуал за дожд (кога сите овде сме биле едно племе). Имено, и нашите племенски предци си имале своја митологија и во неа божица на дождот (Перперуна, жена на врховниот бог Перун, кој пак бил бог на грмотевиците). Се верувало дека кога божицата ги молзе нејзините рајски крави (облаците), врне на Земјата. Секоја пролет таа прелетувала над шумите и полињата за да го разбуди зеленилото и да ги накити дрвјата плодови (од таму дождот е знак за плодност - бериќет). Во ритуалите послевени на оваа божица се пееле посебни песни и се танцувало (најчесто тоа го изведувала некоја млада мома "облечена" само со лисје и гранки). Делови од овој ритуал може да се сретнат и денеска во Балканскиот фолклор. Дождот е опеан од многу поети. Дожд и вино се перфектна поетска инспирација, практикувана од многу од нив. А дождот е инспирација и за многу други нешта, не само за песни, туку и за љубов, за мечтаење, за...спиење (најубав сон имам на чардакот кај баба ми во село, кога слушам како капките дожд удираат на ламарина - лим). Дождот може и да ти дозволи да се изнаплачеш а никој да не запримети... Надвор с¢ уште не врне, па морам да завршам со мојата поговорка (и со надеж дека ќе се исполни набргу) - после сонце доаѓа - дожд! . напиÑа maryво 3:33 PM |
mary ...Ñакам да ги гледам неÑÑаÑа Ð¾ÐºÐ¾Ð»Ñ Ð½Ð°Ñ Ð½Ð° необиÑен наÑин... ÐÐСТÐÐÐ
ÐРХÐÐÐ ÐÐÐÐÐÐÐ ÐÐÐÐÐÐÐ sivjache@yahoo.co.uk
|
 |