|
 Прва дестинација - Вашингтон, административниот главен град на САД. Град, чија изградба е договорена во текот на една вечера меѓу домаќинот Томас Џеферсон и гостите Џејмс Медисон и Александар Хамилтон. Местоположбата, до реката Потомак, ја одбрал првиот претседател, Џорџ Вашингтон (по кој е именуван градот). Честа да го дизајнира новиот главен град ја добил Французинот Пјер Чарлс Л`Енфан, мајор во армијата на САД, кој при проектирањето ја одбрал формата на дијамант (Вашингтон, од птичја перспектива, личи на правилен четириаголник - дијамант). Кога некој ќе ме праша за карактеристиките на овој град, најчесто истакнувам дека е многу чист, организиран, но и тивок. Уште првата вечер го почувствував последново. Се чудев, дали некој живее тука?! Но, подоцна сфатив дека во центарот, каде што бев сместена, приказната е таа - средно високи згради со канцеларии, кафе-барови кои работат преку ден, паркчиња за опуштање во текот на напорниот работен ден и... тоа. Центарот на Вашингтон живее преку ден. Секое утро, низ свежо исчистените улици, може да се сретнат два типа луѓе: оние со кафе во едната рака и мобилен телефон во другата, како брзаат да стигнат на работа, и стреет јоггери кои спортуваат пред напорниот ден. И пак нема голем џагор?! Ниту автомобилите не брчат како нашиве. Нејсе, нека им биде. Меѓу професионалните обврски, секоја пауза ја користев за да видам нешто од градот. Тешко и напорно, но мора да се плати некоја цена, која, на крајот ќе сфатиш дека, и не е така висока, бидејќи просто те носи пролетниот дух. И луѓето беа пролетно, пријателски расположени. Сите насмеани, желни за муабет - посебно кога ќе чујат дека си од некоја мала балканска земја што се вика Македонија. Вашингтон нуди и прекрасно музејско искуство. Во истиот парк, меѓу Линколн меморијал и Капитол хил, се протега и комплексот на музеите Смитсонијан. Ги има околу десетина (за национална историја, вселена, природа, афро-уметност, градина на скулптури, уметнички колекции...) и сите се бесплатни. Човек да не може да се изнагледа. Немав здив додека ги шетав со ококорени очи. Прекрасни и возбудливи колекции - од оние на делата од импресионистите, па огромните диносауруси, камења од Месечината и од Марс кои може да ги допре секој посетител, до оние од поновата историја, како што се, на пример, свитканите столбови од кулите Близначки, или пак знамето што се вееше на Пентагон по 11 септември. Има уште многу да се шета во текот на денот (Линколн меморијал, Томас Џеферсон меморијал, па оној на ветераните од Корејската војна, од Виетнамската или, пак, од Втората светска војна, неизбежната Бела куќа, обелискот, Кинескиот кварт, малку опасен, но забавен - каде успеав да се загубам за момент итн.). С¢ си има своја убавина и приказна. Но, веќе е ноќ. Време е за малку позабавен Вашингтон. Дестинација за забава - Џорџтаун, соседството на главниот град. Овој стар дел е полн со постари куќи и безброј ноќни барови што нудат секаква забава. Тука ги наоѓаш истите оние луѓе кои утрото биле деловно облечени, а сега се забавуваат "ко луди" (посебно во викенд, кога с¢ "живо и диво" е поднапиено малку повеќе). Конечно џагор! Забораваш и дека си платил 5 долари за шише пиво Bud (за наш стандард, скапо). И така поминува секој ден - наутро на работа, во текот на денот малку опуштање в парк, навечер пиво во Џорџтаун. Една недела како една минута. До следната дружба, се гледаме Вашингтон! напиÑа maryво 12:26 PM
Меѓу професионалните обврски, секоја пауза ја користев за да видам нешто од градот. Тешко и напорно, но мора да се плати некоја цена, која, на крајот ќе сфатиш дека, и не е така висока, бидејќи просто те носи пролетниот дух. И луѓето беа пролетно, пријателски расположени. Сите насмеани, желни за муабет - посебно кога ќе чујат дека си од некоја мала балканска земја што се вика Македонија. |
mary ...Ñакам да ги гледам неÑÑаÑа Ð¾ÐºÐ¾Ð»Ñ Ð½Ð°Ñ Ð½Ð° необиÑен наÑин... ÐÐСТÐÐÐ ÐÐÐÐÐÐÐ ÐÐÐÐÐÐÐ sivjache@yahoo.co.uk
|
 |